15 Eylül 2012 Cumartesi

Anne-Baba "CAN" dır !!!

Herkesin anne babası kıymetlidir söz ola beri gele!

Ama ben anne ve babamın bugün itibariyle 8 buçuk aydır üzerimdeki haklarını anlata anlata bitirememekle mükellefim şu vakit.

Aralık 2011 yılın bitmesine üç gün kala, bir kuduruk oğlan dayanamaz anasının karnında kalmaya. Hülyacığımın dediği gibi toplamış tası tarağı geliyor.  Henüz doğuma üç hafta var. Ben dogum iznine cuma ayrılmışım ve bir gün önce doktorumuzun söylediğine göre bir haftadan önce gelmesi mucize olur!

TA TAA MUCIZE !!! Henüz bacaklarımı uzatıp yatamadan, annemle iki lafın belini kıramadan,  odasına ördüğüm halıyı bitirmeden :) , arabamı tamirden alamadan kısacası henüz daha beklemeye başlamadan gelesi oldu bizim o gün itibariyle ismine karar veremediğim deniz oğlan.

Aksam üstü 7 gibi sular seller !!! Baba evde yok, halı saha maçında:) tıpkı daha önce  fantazisini yaptığımız gibi :) Stresli, kavgalı dövüşlü, ama dopdoğal, ağrılı sancılı ve en müdahalelisinden bir doğumla ardından çığlık çığlığa bir nurtopu...

Doğum sonrası yaşanabilecek tüüüm depresyonlara davetiye, sonraki komplikasyonlarda hediyesi :( Artı doğumhanede içimden çıkan kırmızı dudaklım yoğunbakımda tırnaklarına kadar morarmış, anlamadığım anlamakta istemediğim bir sürü kabloyla, boruyla yanlızlık gidermeye çalışıyor :(

Işte anne babanın CAN olanları burada kendini göstermeden yükü sırtlanıp işbaşı yapar. Gece aniden gelen telefonla koşar adım evden çıkıp yollara düşer, ama tepsi kadar hediye aldıkları altınıda unutmadan. Gecenin leylisinde hastaneye varırlar. Kızları, canları, ilk heyecanları perişan, şaşkın, baygın!!!  Ne kadar kötü durumda olduğumu kendi hislerim yerine karşımdaki insanların bana bakışlarından anlamıştım o gece...

Bir günü bile geçirmenin  benim için ömür olduğu zamanlar geldi geçti. Şuan 8 buçuk aylık kuzum bu güne bir sihirli değnekle gelmedi. Yeterince fiziksel sıkıntısı olan annesinin laçkalaşan sinirlerimiydi bunlara sebep bilinmez ama çooook zorlu bir sekiz ay geçti hala da geçmekte, ama derecesi orta şiddette. Bu zaman diliminde kah Istanbulda kaldik kah memlekette, ama her yerde elleri üzerimizde olan bu iki CAN INSAN sayesinde geldik bu günlere. Yerine göre uyumayan torununu ayağında sallayan bir dede oldu o CAN, yerine göre kızım birazcık uyusun diye sabahın beşinde korüdorlarda gezindi kucakta bebeyle. Heerşeye rağmen bir kere bile mama verilmediyse denize, tüm histerikliğime rağmen işler tıkırında gittiyse en büyük kahraman NAZLICAN dır. Yorgunluktan vücudum iflas etmediyse gizli kahramanım, hayatında hanımsız hiç tek başına olmamış ama bu süreçte annemi yanıma gönderip aylarca yanlız yaşayan BABAM dır. Ne annesi ne kızkardeşi nede işini görecek bir yakını olmayan bu gizli kahraman tüm işini kendi yaptığı gibi dışarda yemek yiyemediginden tüm kış iki yumurta kırmacasına karın doyurur ve  şikayetçi olmaz halinden. Bu iki CAN aylarca nazımı çekerler hiç usanmadan, oflamadan. Her an her dakika depresyonun doruklarında olan kızlarına kaprisçeker makinesi olurlar. Söz birliği yapmiş gibi hep daha iyi olacak, hiç moral bozacak birşey yok herşey düzelecek, hepsi geçecek tesbiğini aylarca çekerler insanüstü bir sabırla. Dedim ya ana baba CAN dır.

Sanılmasın üzerimde hakkı olan sadece anam babam. En büyük desteğim eşim CANIM yol arkadaşım. ( ayrıca bır başlık açılmayi hakettiğinden kısa geçiyorum :)). Ve en az annem kadar CAN olan şefkatini, hoşgörüsünü hiç eksik etmeyen kayınvalidem annem Kadriye sultan. Ablam olsa daha fazla sevemezdim Hülya'm. Aynı karnı paylaştığım kız kardeşim Nermin ve kardeşim kadar CAN Şerife'm.

Yazmaya başlayınca anladım ki sözler okadar hafif kaliyor ki hislerin yanında. Sayfalar dolusu yazsam yazsam yinede karşılık gelmesine imkan yok. Eğer çocuk doğurmadıysanız yada cok yakınınızda bir çocuk doğup büyümediyse loğusalığın ne demek olduğunu anlayamaz bu sözlerimi anlamsız bulabilirsiniz. Dokuz ay önce olsa bende anlamazdım çünkü :)

Insan bir başkasında eleştirdiği şeyi yaşamadan ölmeyecektir diyor Hz. Muhammet. Çok doğru, tecrubeyle sabittir :) Herkesin huzurunda kırıp döktüklerimin utancına rağmen arsızca helallik istiyorum CANlar...

2 yorum:

  1. Nerimanne, annelik sana sen de anneliğe çok yakıştın. Aile olabilmek sanattır sen de benim bizzat tanımakla mutluluk duyduğum sanatçısın.
    Her çocuk Deniz gibi sevgi içinde büyüsün...

    YanıtlaSil
  2. Aydın abiiiii seni çok seviyorum....

    YanıtlaSil